Serendipiteit en het dorp genaamd Twitter

Het vinden van iets onverwachts en bruikbaars, terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders. Serendipity is zonder twijfel een van mijn favoriete woorden uit de Engelse taal. En bovendien een aardige RomCom, maar dat terzijde. Het draait om de volgende vraag: in hoeverre laat je het lot beslissen en laat je het toeval zijn werk doen?

Veel Social Media platformen dragen een bepaalde mate van serendipiteit in zich. Je klikt op de knop en laat het lot beslissen wat je te zien krijgt...

In de begindagen van Twitter was het voor mij een wonderlijke ontdekking om serendipiteit aan het werk te zien.

Je kwam door het kanaal in contact met mensen waar je normaal aan voorbij zou lopen. 
Door de RT's of blogposts van je volgers deed je ontdekkingen. 
Je was op zoek naar iets totaal anders, maar kwam toevallig uit op datgene waar je niet aan had gedacht... 

Datgene waar je al jaren naar op zoek was. De informatie die handig en bruikbaar bleek.

Je zet Twitter aan 

En op dat moment komt de informatie langs die op dat moment door je timeline wordt gedeeld. 

Zet je Twitter later aan, dan heb je het gemist. 
Mooi geval serendipiteit.

Was ik die zondagmiddag niet naar Rotterdam gegaan, dan was ik mijn vrouw nooit tegengekomen. 

Serendipiteit doet iets raars met je hoofd. Sla links af en je komt de vrouw van je dromen tegen. Maar wat als je rechtsaf was gegaan? Je gooit je Twitter aan en precies dat bericht waar je behoefte aan hebt, komt langs... Maar wat als je het bericht niet had gezien?

Nu ik enkele jaren op Twitter zit, lijkt de serendipiteit over zijn hoogtepunt. In ieder geval voor mij. 

Het eenvoudige feit is dat ik de mensen in mijn TL te goed begin te kennen. Ik kan de reactie voorspellen op een nieuwsbericht. Ik ken de politieke kleur van mijn tweeps of weet in ieder geval waar ze naar neigen. Ik weet wat voor soort berichten ze delen. 

De serendipiteit neemt af, zodra de voorspelbaarheid toeneemt. 

Daarmee is een deel van de charme van Twitter weg. En is bijvoorbeeld een platform als Pinterest weer interessant. 

Is het te uiten in een curve? Zodra een platform of kanaal een bepaalde tijd onderdeel uitmaakt van de dagelijkse gang van zaken van veel mensen, neemt het toeval af?

Twitter is een dorp geworden. Een dorpskroeg met stamgasten. 

Een veel gebruikte beeldspraak, maar zoals in elke dorp weet je, je eigenheimers te vinden. Ik weet wat ik kan verwachten. 

Ik weet dat er veel wordt gezeurd. Ik weet dat er veel diensten en producten naar voren worden geschoven waar ik niets aan heb. Ook niet toevallig. 

Wat te doen? 

Overnieuw beginnen? Iedereen er uit gooien en rustig vanaf nul opbouwen?

Je weet dat er een punt komt dat ook deze nieuwe tweeps lichtelijk voorspelbaar worden. 
En de serendipiteit afneemt. Dat is dan misschien ook het lot. 

Labels: ,

Van Copy tot Content - Voor heldere en overtuigende teksten: Serendipiteit en het dorp genaamd Twitter

Van Copy tot Content - Voor heldere en overtuigende teksten

Copywriting Blog van strategisch copywriter Dimitri Lambermont

dinsdag 29 januari 2013

Serendipiteit en het dorp genaamd Twitter

Het vinden van iets onverwachts en bruikbaars, terwijl je op zoek bent naar iets totaal anders. Serendipity is zonder twijfel een van mijn favoriete woorden uit de Engelse taal. En bovendien een aardige RomCom, maar dat terzijde. Het draait om de volgende vraag: in hoeverre laat je het lot beslissen en laat je het toeval zijn werk doen?

Veel Social Media platformen dragen een bepaalde mate van serendipiteit in zich. Je klikt op de knop en laat het lot beslissen wat je te zien krijgt...

In de begindagen van Twitter was het voor mij een wonderlijke ontdekking om serendipiteit aan het werk te zien.

Je kwam door het kanaal in contact met mensen waar je normaal aan voorbij zou lopen. 
Door de RT's of blogposts van je volgers deed je ontdekkingen. 
Je was op zoek naar iets totaal anders, maar kwam toevallig uit op datgene waar je niet aan had gedacht... 

Datgene waar je al jaren naar op zoek was. De informatie die handig en bruikbaar bleek.

Je zet Twitter aan 

En op dat moment komt de informatie langs die op dat moment door je timeline wordt gedeeld. 

Zet je Twitter later aan, dan heb je het gemist. 
Mooi geval serendipiteit.

Was ik die zondagmiddag niet naar Rotterdam gegaan, dan was ik mijn vrouw nooit tegengekomen. 

Serendipiteit doet iets raars met je hoofd. Sla links af en je komt de vrouw van je dromen tegen. Maar wat als je rechtsaf was gegaan? Je gooit je Twitter aan en precies dat bericht waar je behoefte aan hebt, komt langs... Maar wat als je het bericht niet had gezien?

Nu ik enkele jaren op Twitter zit, lijkt de serendipiteit over zijn hoogtepunt. In ieder geval voor mij. 

Het eenvoudige feit is dat ik de mensen in mijn TL te goed begin te kennen. Ik kan de reactie voorspellen op een nieuwsbericht. Ik ken de politieke kleur van mijn tweeps of weet in ieder geval waar ze naar neigen. Ik weet wat voor soort berichten ze delen. 

De serendipiteit neemt af, zodra de voorspelbaarheid toeneemt. 

Daarmee is een deel van de charme van Twitter weg. En is bijvoorbeeld een platform als Pinterest weer interessant. 

Is het te uiten in een curve? Zodra een platform of kanaal een bepaalde tijd onderdeel uitmaakt van de dagelijkse gang van zaken van veel mensen, neemt het toeval af?

Twitter is een dorp geworden. Een dorpskroeg met stamgasten. 

Een veel gebruikte beeldspraak, maar zoals in elke dorp weet je, je eigenheimers te vinden. Ik weet wat ik kan verwachten. 

Ik weet dat er veel wordt gezeurd. Ik weet dat er veel diensten en producten naar voren worden geschoven waar ik niets aan heb. Ook niet toevallig. 

Wat te doen? 

Overnieuw beginnen? Iedereen er uit gooien en rustig vanaf nul opbouwen?

Je weet dat er een punt komt dat ook deze nieuwe tweeps lichtelijk voorspelbaar worden. 
En de serendipiteit afneemt. Dat is dan misschien ook het lot. 

Labels: ,

0 reacties:

Een reactie posten

Aanmelden bij Reacties posten [Atom]

<< Homepage