Op 3 oktober 2011 schreef ik het eerste deel van deze blogpost met als titel Into The Great Wide Open. Ik was net wegbezuinigd. Na twee keer een jaarcontract mocht ik gaan. Op die dag nam ik een besluit: ik ga me niet langer verschuilen achter een baan. Achter zogenaamde zekerheid. Ik ga ondernemen. Het is nu 27 augustus 2013 - ik ben bijna twee jaar ondernemer en ik sta klaar voor de volgende sprong...
Voor ik verder ga hieronder een kort stukje uit die blogpost:
Zekerheid? Wat is zekerheid? In deze economisch barre tijden zullen velen zich vastklampen aan elke mate en vorm van zekerheid. Die baan houden we nog maar even vast. We slikken het gedoe nog wel even... Maar na de zoveelste reorganisatie en bezuinigingsronde ben ik wel een beetje klaar met zekerheid. Want waar ben ik zeker van? Ik ben zeker dat ik niet de regie heb over een belangrijk deel van mijn leven. En dat irriteert.
Op 3 oktober 2011 schreef ik me in bij de Kamer van Koophandel als eenmanszaak. Van Copy tot Content was geboren. En ik was vrij.
ZZP-er. Freelancer. In een vrije val met mijn hoofd vooruit. Geen vangnet. Geen helm.
Ik moest wel gek zijn om midden in een crisis een onderneming te beginnen. Maar na twee jaar kan ik zeggen. Ik ben er nog. En ik ben sterker dan ooit. Ik word ingehuurd. Ik mag mijn kennis delen bij mooie projecten. Ik doe waar ik van hou: mensen overtuigen met woorden. Dat is mijn ambacht. Mijn passie.
Survivalmodus
En die zekerheden? We overleven. Iets anders is er niet van te maken. Het is overleven. Mijn vrouw is ook ondernemer en we zijn ondertussen wel gewend aan onzekerheid. Maar we zijn tenminste wel zelf verantwoordelijk. Dat is de enige zekerheid. En de enige zekerheid waar ik nog om geef.
De volgende sprong
Nu staan we klaar voor de volgende sprong. We gaan verhuizen. Volgens sommigen naar een andere planeet, maar het is Groningen. We gaan volgende week verhuizen naar Groningen. Naar het mooie Zuidhorn. Een nieuwe sprong in het diepe. Een nieuwe sprong waarvan we de afloop niet weten.
Frisse lucht
We laten weer zekerheden achter ons. Mijn vrouw had hier in Rotterdam een gezonde lespraktijk met een kleine 20 vioolleerlingen. Ik had hier mijn roots, mijn vrienden, mijn kennissen en zakelijke contacten. Maar we maken onze droom waar. Een huis in het mooie Groningen. Frisse lucht. Ruimte. Een grote tuin voor onze dochters.
De overpeinzingen zijn hetzelfde als twee jaar geleden.
Is dat eng? Zeker weten!Is dat spannend? Zeker weten! Gaat dit goed aflopen? Geen idee...
En nu?
De crisis is er nog - mede dankzij de regering. Wij zijn er nog. We ondernemen - ondanks de regering. En ondernemen is risico's nemen. Maar wachten doen we niet meer. We springen. Keer op keer. Hoofd vooruit. Geen vangnet. Geen helm. En nu maar hopen dat die parachute weer open gaat.
Into the great wide open
Under them skies of blue
Out in the great wide open
A rebel without a clue